Daar zit je dan, vrijdagavond 18:00, en het enige dat ik kan denken is “mag ik al bijna naar bed?”

Om het hele traject tot nu toe in mijn eerste blogpost te schrijven, is wat veel informatie, dus ik heb besloten dit mee te nemen gedurende het schrijven vanaf nu. Goed te weten is, dat ik op 1 januari 2020 nog een super energieke ondernemer was met een eigen welzijnscentrum waar ik ruimtes verhuurde aan ondernemers als een creatieve therapeut, een fysiotherapeut, acupuncturist, maar ook met een grote ruimte waar workshops werden gegeven en netwerkbijeenkomsten werden gehouden. Mijn eigen aandeel in het geheel was mijn massagepraktijk.
Toen COVID kwam, had ik al zo mijn twijfels over mijn contactberoep, omdat ik me als longpatiรซnt minder veilig voelde bij werken binnen 1,5 meter. Dus met veel tegenzin de huur opgezegd per 1/11, want met 3 jaar verlengen voelde erg verstikkend. Wat ik naast het masseren ben gaan opstarten, kan je op de rest van deze website lezen!

Op maandag 28 september kwam het bericht, dat dochterlief in contact was geweest met een positieve zangdocent op haar vooropleiding dans. Nog geen paniek in de tent, wat docenten en leerlingen houden afstand, dus dit was een overig contact. Een dag later bleken toch ook wat leerlingen uit die groep klachten te krijgen en weer een dag verder, bleek de eerste leerling (een nauw contact) positief en kreeg ook onze eigen dochter haar eerste klachten (kon pas zondags testen). Hup in isolatie in haar kamer, maar het was al te laat. Vrijdag 2 oktober kregen mijn man en ik onze klachten en mochten als gezinsuitje lekker samen naar de teststraat!

Die nacht werd ik zo benauwd dat ik amper heb geslapen, ook met koorts van 39.9 werd het aardig pittig. Dus die ochtend de longpoli gebeld, waar ik door mijn eigen arts te woord werd gestaan. Hij wilde de uitslag van de test niet afwachten, dus op naar de SEH.
Daar was een kleine afwijking in het hartfilmpje te zien, waardoor m’n benen werden gecontroleerd en het vermoeden ontstond van een longembolie. Dus nog meer bloed afstaan en ondertussen kwam ook de COVID uitslag terug: positief. “En we kunnen u helaas nu al vertellen dat u de heftige variant heeft.”
Crap

Gelukkig mocht ik wel naar huis, saturatie (zuurstofgehalte) was hoog genoeg en er was geen sprake van een longembolie.
Eenmaal thuis sprong dochterlief blij bij mij op bed, nu kon ze met iemand in isolatie tot de uitslag van m’n man ook binnen was. Paar uur later konden we allemaal vrij door het huis lopen, want we waren allemaal positief.

Vandaag is het exact 9 weken later. In de tussentijd heeft m’n man 10 dagen in het ziekenhuis gelegen, net niet op de IC beland (gelukkig) en vallen allebei onder langdurige Corona patiรซnten.
In dit blog wil ik een kijkje geven in het herstel wanneer je langdurig last hebt, hoe ik dit combineer met mijn ondernemerschap en gezin en wat dit met mij als persoon doet. De klachten die ik nu nog heb zijn vooral extreme vermoeidheid, moeite met “gewoon” ademhalen en steken op de borst en in m’n rug.

Deze week heb ik de intake van mijn post COVID revalidatie gehad. Maandag het eerste deel inclusief wandeltest en vandaag de fietstest en paar krachttests. Ik kan je zeggen, dat alleen al de intake zwaar vermoeiend was. Maandag kwam ik thuis, vertelde over hoe het was en werd een uur later ineens wakker op de bank onder een deken. Vandaag heb ik geloof ik juist een energie boost gekregen, vandaar dit blog…hopelijk blijft dat elke keer zo!
Het gezellige is wel, dat m’n man en ik deze revalidatie samen doen. Dus ik denk dat ik voor de kerst maar naar de ANWB moet voor matching trainingspakken ๐Ÿ™‚