En nee, dan bedoel ik niet ziek als in de pubertaal…alhoewel…ik ben wel trots op mezelf als ondernemer. Dus misschien toch ook “ziek” in pubertaal.

Maar daar heb ik het nu natuurlijk niet over. Dit was en is voor veel ondernemers een enorm uitdagend jaar. Aan de start van dit jaar was mijn Ont|zorgcentrum net een jaar open, de ergste kosten en opstart achter de rug en het vervolg en richting waren bekend. Dit zou het jaar worden van verdiepen en verbreden én winst maken! Want dat hoort er natuurlijk wel bij.

Toen kwam COVID-19 en begon ik al wat twijfels te krijgen. In hoeverre is het onderhouden van een contactberoep verstandig als longpatiënt terwijl er een (voor mij) gevaarlijk virus rondwaart. Het zou allemaal vast goed komen, dus schouders eronder en mooie plannen maken. En toen was daar de eerste lockdown, verplicht dicht. De huur liep gewoon door, maar ik wilde voor mijn huurders niet zo strikt zijn. Eerst overleg gehad met de verhuurder, die wilde graag weten of ik per 1 dec zou verlengen met 3 jaar. DRIE JAAR?? In dit klimaat?? Ja, ik weet dat risico’s nemen bij ondernemerschap hoort. En die heb ik ook echt wel genomen in de afgelopen jaren, maar dit huurcontract met 3 jaar verlengen voelde als Russisch roulette spelen maar dan met geld…veel geld.

Dus besloten de huur per 1 dec op te zeggen en mijn huurders de mogelijkheid gegeven om wel per direct weg te gaan. Op 1 na ging iedereen ook direct weg en de laatste vertrok in de zomervakantie. Met pijn in m’n hart bleef er steeds minder over van het oorspronkelijke plan en was uiteindelijk m’n centrum ontzield.

In de tussentijd wel bedacht wat ik dan zou gaan doen. Wat kan je dan gaan doen wat minder risicovol is? Want om de massagepraktijk 100% aan te houden leek me niet verstandig, ik wilde niet weer 100% inkomen verliezen als de massagepraktijk weer zou moeten sluiten bij een volgende lockdown. Dus al m’n ervaring, opleiding en kwaliteiten naast elkaar gelegd en besloten een extra training tot Virtual Assistant te gaan doen. Dat is volledig online en ik leek de capaciteit ervoor te hebben. Masseren zou ik dan nog in deeltijd bij een collega in de praktijk blijven doen, want ik kon toch niet ineens m’n cliënten laten zitten. Sommigen behandel ik ondertussen al bijna 11 jaar?!

Al gauw had ik verschillende opdrachten en blijk ik de ondernemers meer te kunnen ondersteunen en word ik nu vaker als manager ingehuurd dan als assistent. Goede zet geweest dus! Maar voordat ik het goed en wel op poten had, werd ik in oktober ziek en ben ik nu dus in revalidatie.

Wat doet het dan nu met me?
Ik kan je vertellen dat het een negatieve toevoeging is aan m’n herstel. Ik heb een aantal lopende opdrachten die ik allemaal niet wil teleurstellen. Maar met maximaal 1 uur per dag werken, kom ik echt tijd tekort. Dus wat laat ik liggen, wat stel ik uit? En dan komt daar nog een stukje financieel bij. Ik ben verzekerd voor de eerste 2 ziektejaren. Maar door het opstartjaar van vorig jaar en dit ellendige jaar, heb ik netto minder overgehouden dan waar ik voor verzekerd ben. Sterker nog, ik krijg nu nog maar 1/3 dan waar ik me voor verzekerd heb, omdat ik dat nu niet verdiend heb. Balen! Maar het is niet anders. 1/3 is nog steeds beter dan niks.

Ik kreeg vorige week een standje van de fysio. Ik klaagde over het feit dat ik vorige week niet eens 1 uur per dag heb gered en het me frustreerde. Blijk je normaal in dit traject de eerste 6-8 weken helemaal NIET te werken?! Hij bedoelde daarmee niet te zeggen dat ik moest stoppen, maar wel dat ik liever voor mezelf moest zijn.
Adem in, adem uit, neem je rust en heb geduld…blijft mijn mantra de komende tijd. Al voel ik me elke dag schuldig tegenover m’n opdrachtgevers.

Met m’n nieuwe Trello bord kan ik elke dag inzien wat ik moet doen, wat ik heb gedaan en wat ik nog een dag kan laten liggen. Daar horen ook m’n dagelijkse ontspanningsmoment en m’n wandeling bij. Anders verval je zo makkelijk in enkel bankhangen en dat voelt niet helpend.

Adem in, adem uit, neem je rust en heb geduld